Folklor

U periodu između dva svetska rata u različitim krajevima tadašnje KraljevineSHS (Srba, Hrvata i Slovenaca),više kulturnih organizacija počelo je da promoviše svoj etnički politički program. Postoje podaci da su prvi festivali organizovani 30-ih godina u Sloveniji, Makedoniji, Hrvatskoj i Srbiji. Akcija na sakupljanju, učenju i oživljavanju narodnih igara, početa privatnom inicijativom u Beogradu, širi se i na ostala mesta.

Nastaju mnogobrojne folklorne grupe pri kulturno-umetničkim i kulturno-prosvetnim društvima sa ciljem da neguju i propagiraju narodni melos i igru. Spontano i neorganizovano javljao se čitav niz priredaba narodnih igara. Upošljavao se velik broj ljudi na tim poslovima, i narodne igre su u kulturno-umetničkom smislu predstavljale značajnu i naglašenu temu. Kako je Cvjetko Rihtman pisao sredinom 70-ih godina 20. veka „neposredno nakon oslobođenja u tradicionalnoj umetnosti se nazirala povoljna mogućnost razvitka stvaralačkih sposobnosti najširih slojeva naših naroda. Njeno se negovanje podsticalo, a istovremeno, favorizovalo osnivanje stručnih udruženja i institucija sa zadatkom da se tvorevine narodnog umetničkog stvaralaštva prikupljaju, pohranjuju i proučavaju. Postojala je jaka želja da se u toj oblasti brzo postignu značajni rezultati, pa je podržavana orijentacija da se takve tvorevine doteruju, stilizuju, radi postizanja većeg umetničkog dejstva – i to, što se smatralo sasvim opravdanim, da se stilizuju prema estetskim merilima gradskog čoveka“.